جان جانان

یکی از مواردی که باید آرزو کنیم، تولید باتری‌هایی است که این همه استرس در استفاده از آن‌ها نداشته باشیم! تصور کنید! من که حدود ۱۵ دستگاه شارژی در اطرافم است باید چقدر استرس باتری داشته باشم و چه مراسم بچه‌داری‌ای دارم! (باطری پنج دستگاه موبایل که برخی‌شان از ۱۵ سال پیش تا به حال با من است و هنوز کار می‌کند، باتری ۲ تبلت، یک لپ‌تاپ، دوربین، هندزفری، تا جاروبرقی شارژی و باتری‌های دسته Xbox One و موس اپل و...) به هر حال، اگر شما هم دوست دارید نهایت عمر باتری‌های دستگاه‌های شارژی خود را شاهد باشید، به این چند نکته دقت کنید: ۱- مهم‌ترین نکته: قانون ABC : شارژ را همیشه بین ۴۰ تا ۸۰ درصد نگاه دارید قانون ABC در نگهداری باتری می‌گوید: Always Be Charging (همیشه در حال شارژ باشید). طبق این قانون نباید بگذارید شارژ باتری شما به 0 برسد و از آن طرف تا 100 درصد هم شارژ نکنید. گفته می‌شود که شارژ باید بین ۴۰ تا ۸۰ درصد باشد. از گذشته، وقتی باتری به زیر ۲۰ درصد می‌رسید گوشی‌ها با هشدارهای مختلف از کاربر می‌خواستند که گوشی را شارژ کند، اما متأسفانه امکانی که از 100٪ شارژ شدن جلوگیری کند وجود نداشت. البته اپل ادعا می‌کرد که ما فناوری‌ای در دستگاه‌هایمان به کار گرفته‌ایم که درست است که گوشی نوشته ۱۰۰ درصد شارژ شده اما ما قبل از صد درصد، شارژ را قطع می‌کنیم... به تازگی خوشبختانه این امکان در آپدیت جدید برخی گوشی‌ها تعبیه شده؛ در اصطلاح به آن Battery Protection Mode گفته می‌شود: با فعال کردن این امکان (از منوی بالای گوشی)، اگر شارژ به ۸۵ درصد برسد، گوشی شارژ را متوقف می‌کند. بن جان جانان...

باور می‌کنید ۱۵ سال است من دارم از یک مشکل ساده رنج می‌برم؟ یک صندلی عالی برای کامپیوتر دارم اما یک مشکل دارد: چرخ‌های آن قفل ندارد و وقتی می‌خواهم مثلاً پاهایم را هنگام کار با کامپیوتر روی میز قرار دهم، ناخواسته به عقب می‌رود و کار را خراب می‌کند. به خصوص پس از ازدواج، در خانه جدید، زمین سرامیک است و موضوع بدتر خودش را نشان می‌داد. در این مدت هر چه فکر کردم نتوانستم یک ترفند خوب برای رفع این مشکل بیابم. تا اینکه در یکی از مؤسسات دیدم که بچه‌های آنجا یک ترفند جالب برای رفع این به کار گرفته‌اند! یک درب یک ظرف پلاستیکی را برداشته بودند و آن را کمی سوراخ کرده بودند و برعکس روی زمین گذاشته بودند طوری که چرخ صندلی داخل آن سوراخ می‌افتاد! همین! امروز من هم ترفند مشابهی به کار گرفتم؛ به جای درب ظرف، یک گلدان پلاستیکی زیر دو تا از چرخ‌ها گذاشتم و مشکل تمام شد! گاهی یک ترفند ساده مشکل چندین و چند ساله را به چه راحتی حل می‌کند! من عاشق ترفندها هستم... آن چسب و پنبه را هم زده‌ام نوک آهن پایه‌ها، چون چند بار به پشت پایم خورد و پوست و گوشت پایم را کند!! موفق باشید؛حمید رضا نیرومند جان جانان...

سال‌ها بود که دنبال یک پخش‌کننده یا Player می‌گشتم که امکانات مد نظرم را داشته باشد؛ به خصوص مهم‌ترین امکان، امکان جلو و عقب زدن صدا به اندازه دلخواهم بود. تا اینکه بالاخره امکانات مرورگرها پیشرفت کرد و Moja را طراحی کردم که هر چه نیاز داشتم در آن در نظر گرفتم و همین دیروز هم امکان تکرار موسیقی را به آن اضافه کردم. اما یکی از سؤالات که همیشه در ذهنم بود این بود که چرا این امکان مهم در اکثر پخش‌کننده‌های خارجی وجود ندارد؟ تقریباً همه‌شان دو دکمه در دو طرف دکمه Play دارند اما برای رفتن به موسیقی بعدی است و نه جلو و عقب زدن صدا... تا اینکه چند روز پیش ناگهان جرقه زد و فهمیدم که جریان چیست! افرادی که این پخش‌کننده‌ها را طراحی می‌کنند، همگی فرهنگ غربی دارند. در فرهنگ غربی، همیشه در گوش و بک‌گراند کار و ... یک موسیقی در حال پخش است. آن‌ها مثل ما نیستند که مثلاً بخواهند دعا یا قرآن یا سخنرانی گوش کنند که لازم باشد مثلاً چند ثانیه بزنند عقب که ببینند شخص چه گفت!؟ حتی زبانشان هم انگلیسی است و احتمالاً نمی‌توانند خودشان را جای یک زبان‌آموز بگذارند که او دائم نیاز دارد که صدا را چند ثانیه عقب بزند که متوجه شود شخص چه گفت... این یکی از نکته‌هایی است که لزوم وجود نرم‌افزارهای بومی را بیان می‌کند. شما چه حسی نسبت به زبان چینی دارید؟ هیچ چیز خاصی (مثل راست‌به‌چپ بودن، فاصله بین حروف و کلمات و حرکات و...) از آن نمی‌دانید، درست است؟ یک آمریکایی طراح نرم‌افزار پخش‌کننده و... هم همان حس عجیب و غریب را نسبت به زبان‌های راست به چپ و فارسی و... و همینطور نسبت به فرهنگ مردم کشورهای دیگر دارد؛ او درکی از اهمیت وجود دکمه جلو و عقب و امثالهم ندارد. موفق باشید؛حمید رضا نیرومند جان جانان...

یکی از چالش‌برانگیزترین صداها در زبان انگلیسی صدای «او کشیده» است؛ چیزی که ما در فارسی مثلاً در واژه «پور» داریم (رضاپور، علی‌پور و...) یا مثلاً «او» در «نیرومند». شبیه‌ترین صدا به این صدا در انگلیسی، با فونتیک زیر نمایش داده می‌شود: /uː/ حالا مشکل این است که این صدا و این فونتیک در زبان انگلیسی در واژگان مختلف به شکل‌های مختلف می‌آید: گاهی با حروف oo : مثلاً در واژه‌های زیر: boot - choose - cool - fool - loose - moon - pool - root - school - soon - stool - too - tool گاهی با حرف  u : مثلاً در واژه‌های زیر: absolute - include - June - rule - brutal - conclusion - flu - truth گاهی با حروف ew : مثلاً در واژه‌های زیر: blew - brew - chew - crew - drew - screw - threw گاهی با حروف ou : مثلاً در واژه‌های زیر: group - soup - through - you - youth گاهی با حرف o : مثلاً در واژه‌های زیر: lose - move - tomb - who   همین باعث شده که ایرانیان در نوشتن صدای «او کشیده» با چندگانگی مواجه شوند. مثلاً «نیرومند» را یکی ممکن است niroomand بنویسد و به soon استناد کند. یکی ممکن است به صورت niroumand بنویسد و به you استناد کند. برخی هم به صورت niromand می‌نویسند و به move و who استناد می‌کنند. برخی هم به شکل nirumand می‌نویسند و به rule و... استناد می‌کنند. اما از بین همه این حالات چیزی که بین بزرگان زبان انگلیسی در ایران مورد قبول‌تر است ou است (احتمالاً دلیل علمی نمی‌شود برای آن آورد؛ چراکه مثال‌های بالا آن را رد می‌کند) بنابراین واژه‌ای مثل «نیرومند» بهتر است به صورت Niroumand نوشته شود. یکی از راه‌ها برای خروج از سردرگمی می‌تواند استفاده از امثال Google Translate باشد. تلفظ واژه نیروم جان جانان...